Znaliśmy się z Jeremiaszem od lat. Przyjemny, elegancki, dowcipny pan starszy. W pewnym momencie zdiagnozowano u niego poważne schorzenie, które wymagało leczenia operacyjnego. Operacja brzmiała również poważnie i Jeremiasz przygotowywał się do niej w specjalistycznym szpitalu.
Dzień przed operacją przyszedł do niego augustianin. Zapytał uprzejmie o zdrowie i perspektyw leczenia. Słuchał uważnie, rozmowa toczyła się długo. Nie tylko o leczeniu. O życiu, jak powiedział mi potem Jeremiasz, nie precyzując. Zaznaczył jednak z uznaniem, że zakonnik potrafił poprowadzić ten niby przypadkowy dialog w ten sposób, że stał się całkiem poważny. Był przy tym bardzo taktowny, zaznaczył Jeremiasz. Na koniec oświadczył Jeremiaszowi: „Pójdę teraz się przebrać, a gdy wrócę udzielę panu rozgrzeszenia”. Zaskoczony Jeremiasz przypomniał, że wcale się nie spowiadał. „Usłyszałem od pana wystarczająco dużo, by móc to uczynić” wyjaśnił ojciec augustianin.
Jeremiasz przeżył operację i doszedł do siebie po jakimś czasie. Opowiadał mi wówczas to zdarzenie wyraźnie wzruszony. W Kościele się wychował, potem odszedł od niego praktycznie przez niemal całe swoje dorosłe życie żyjąc w związku niesakramentalnym. Sumienie miał jednak ukształtowane w sposób tradycyjny, więc nie domagał się dla siebie praw specjalnych: rozumiał, że ponosi konsekwencje swoich błędów. Wzruszenie brało się stąd, że zaproponowano mu możliwość powrotu. Zakonnik przyszedł, mimo że nikt go nie prosił, poświęcił mu wiele czasu, poruszył jego sumienie, udzielił rozgrzeszenia.

Zdarzenie miało miejsce z 15 lat temu. Jeremiasz odszedł z tego świata kilka lat później. Na długo przed synodem i wszystkimi związanymi z nim dyskusjami.

Jakie są intencje tych, którzy zarzucają obecnemu papieżowi, że zniekształca naukę Chrystusową nawołując o delikatność wobec pogubionych? Podobno jasność przekazu i czystość depozytu wiary.
Co jest intencją pasterza?
Przyprowadzić owce, które poginęły do owczarni.
Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają.
W niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia.

Berenika